Pedagogika waldorfska różni się pod wieloma względami od edukacji w szkołach tradycyjnych. Jedną z głównych zasad całej pedagogiki waldorfskiej jest przekonanie, że w proces uczenia powinny być zaangażowane wszystkie siły wewnętrzne – a więc nie tylko intelekt, ale także uczucia i wola. Pedagogika waldorfska to nauczanie głównych przedmiotów w systemie tzw. cykli lekcyjnych, z których każdy trwa trzy do czterech tygodni. Pozwala to dziecku lepiej skoncentrować się na przerabianym materiale i stymuluje w równej mierze głowę, serce i ręce.
W naszej szkole waldorfskiej dzieci:
– rozwijają się w zgodzie z własną naturą i wiekiem,
– poznają świat przez przeżycie i doświadczenie,
– angażują w swoje działania jednocześnie intelekt, uczucia i twórczą aktywność,
– uczą się w harmonii z indywidualną dynamiką rozwoju i zdolnościami,
– kształcą wewnętrzną siłę i poznają wartość pracy zespołowej.
Tworząc podstawową szkołę waldorfską zrezygnowaliśmy z:
– nadmiernego przeciążania intelektu dziecka
na rzecz jednoczesnego rozwoju jego wszystkich sfer poznania
– biernego przyswajania wiedzy
– niezdrowego współzawodnictwa i konkurencji
– zmuszania do przedwczesnego dojrzewania i wchodzenia w świat dorosłych
– szkodliwego stresu hamującego rozwój
– wyładowanych po brzegi tornistrów
– tradycyjnego systemu ocen
– powtarzania klas